माझे शहर
माझ्या शहरात आहेत लांब लचक रस्ते
या रसत्यांवरून वेघाने धावणार्या गाड्या
त्यावर बसलेला माणूस नावाचा जीव
तो या रस्त्यांवर पचकन थुंकतो
मागे येणारे मानंसांचा तो विचार
कधीच करत नाही
माघच्या माणसाने विचारल्या वर
गुटका चघडत सोरी म्हणून
परत थुंकायला तयार असतो
शहर हे मोठा होत चलला आहे
आणि माणूस हा छोटा
या शहरात एका जाग्यावरून
दुसर्या जाग्यावर जायला
उत्तम सोय आहे.
पण शेजारी राहणारे माणसाशी बोलायला
कोणालाही वेळ नाही .
चौकाच्या कट्या य्वजी
मुले इंटरनेट वर चेट करतात
orkut, facebook, twitter,
वर भेटतात, म्यदानी खेळ
मोबिईल वर खेळतात.
शहर हे मोठा होत चलला आहे.
आणि माणूस हा छोटा.
प्रतेक चौकात मंत्रीचे बेंनर
वस्तूंची जाहिरात बाबांचे फोटो
यांचा एक पिंजरा असतो
आणि त्या पिंजर्यात
माणूस फसतो
शहरात मोठ मोठ्या
इमारती दुकाने आहे
त्यावर केलेली रोशनाई
सागळयांना आवडते
पण त्याच्या पलीकडे
एक बेधुंद बेरंग जग असतो
शहर हे मोठा होत चलला आहे
आणि माणूस हा छोटा
शहर एका रंगीन फुग्या सारखा
दिवसा दिवस वाढत चलला आहे
आणि या फुग्यात गेंस सारखी
भरलेली मनांस एक मेकांना
ढकलत मारत पुढे चाली आहे
शहर हे मोठा होत चलला आहे
आणि माणूस हा छोटा
माणसाच्या डोक्यात असणारी माहिती
हि अता मोबाईल मध्ये असते
माणसाची मेमोरी कमी आणि
चिपची मेमोरी वाढत चाली आहे
प्रतक चौकात देवाच्या नावाखाली
हळू हळू वाढत चालेले मंदिर
आणि लोकांच्या कमी होत चालेले घर
शहर हे मोठा होत चलला आहे
आणि माणूस हा छोटा
